Άρειος Πάγος 50/2016: "Από τις διατάξεις των άρθρων 914, 330, 297 και 298 ΑΚ
προκύπτει ότι προϋποθέσεις της ευθύνης προς αποζημίωση είναι η υπαιτιότητα του
υπόχρεου, το παράνομο της πράξης ή της παράλειψης αυτού και η ύπαρξη μεταξύ της
πράξης ή της παράλειψης και της ζημίας που επήλθε αιτιώδους συνάφειας, η οποία
υπάρχει όταν η πράξη ή η παράλειψη του ευθυνόμενου προσώπου, κατά τα διδάγματα
της κοινής πείρας, ήταν ικανή και μπορούσε, αντικειμενικό να επιφέρει κατά τη
συνηθισμένη και κανονική πορεία
των πραγμάτων, το επιζήμιο αποτέλεσμα. Η κρίση
του δικαστηρίου της ουσίας ότι τα πραγματικά περιστατικά που δέχθηκε
κυριαρχικώς ως αποδειχθέντα, επιτρέπουν το συμπέρασμα να θεωρηθεί, κατά τα
διδάγματα της κοινής πείρας, ορισμένο γεγονός ως πρόσφορη αιτία της ζημίας,
υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου, γιατί είναι κρίση νομική, αναγόμενη
στην ορθή ή μη υπαγωγή, από το δικαστήριο της ουσίας, των διδαγμάτων της κοινής
πείρας στην αόριστη νομική έννοια της αιτιώδους συναφείας. Τα πιο πάνω έχουν
εφαρμογή και στην περίπτωση του άρθρου 10 του ν. Γ.Π.Ν./1911, ως προς την
υπαιτιότητα των οδηγών των συγκρουσθέντων οχημάτων, κατά το οποίο είναι
εφαρμοστέα η διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ. Εξάλλου, η παράβαση των διατάξεων του
Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας δεν θεμελιώνει αυτή καθαυτή υπαιτιότητα στην επέλευση
αυτοκινητικού ατυχήματος, αποτελεί όμως στοιχείο, η στάθμιση του οποίου από το
δικαστήριο της ουσίας θα κριθεί σε σχέση με την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας
μεταξύ της συγκεκριμένης πράξης και του επελθέντος αποτελέσματος...
Ειδικότερα (το Εφετείο) δεν διευκρινίζει αν ο αναιρεσείων
οδηγός, κινούμενος με την ενδεδειγμένη, κατά τις παραδοχές, ταχύτητα 40 Χ/Ω, θα
μπορούσε να αποφύγει το ατύχημα, ούτε αν η τροχοπέδηση της μοτοσικλέτας θα
απέτρεπε τη σύγκρουση με το όχημα της πρώτης αναιρεσίβλητης οδηγού και τέλος
δεν εξηγεί σαφώς αν η υπέρβαση της ταχύτητας των 50 Χ/Ω συνδέεται αιτιωδώς με
το ζημιογόνο αποτέλεσμα, ενόψει του ότι μόνη η παράβαση των διατάξεων του
Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας δεν θεμελιώνει αυτή καθαυτή υπαιτιότητα στην επέλευση
αυτοκινητικού ατυχήματος. Έτσι καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος της
υπαιτιότητας του αναιρεσείοντος για το ένδικο ατύχημα. Επομένως, ο πρώτος, από
το άρθρο 559 αριθ. 19 ΚΠολΔ, λόγος αναιρέσεως είναι βάσιμος. Κατ' ακολουθίαν
των ανωτέρω, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση". (areiospagos.gr)
Σχόλια