Με μια σημαντική απόφαση του (19/2016) το Μονομελές Εφετείο
Κρήτης με δικαστή την Εφέτη Ευαγγελία Ψαράκη έκρινε ως αντισυνταγματική και
αντίθετη στην ΕΣΔΑ τη διάταξη του άρθρου 54Α παρ.5 του ν. 4174/2013, σύμφωνα με
την οποία «είναι απαράδεκτη η συζήτηση ενώπιον δικαστηρίου εμπράγματης αγωγής
επί ακινήτου, πλην της μονομερούς εγγραφής υποθήκης ή προσημείωσης υποθήκης ή
της άρσης κατάσχεσης, αν δεν προσκομισθεί από τον υπόχρεο σε ΕΝ.Φ.Ι.Α., το
πιστοποιητικό των παραγράφων 1 και 3 του άρθρου αυτού».
Στην απόφαση, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα
dikastis.blogspot.gr,
αναφέρεται: «Ο δικονομικός φραγμός, που τίθεται από τις παραπάνω διατάξεις, ήδη
σε πρώιμο στάδιο της διαδικασίας υπό το φως των σημερινών δυσχερών οικονομικών
συνθηκών, που βιώνουν οι πολίτες που φέρουν το βάρος αυτών, ουσιαστικά στερεί
αυτούς της απλής δυνατότητας προσφυγής στο δικαστήριο. Το απλό ταμειακό
συμφέρον, που προκύπτει, δεν συνιστά λόγο γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, για
τον οποίο θεσπίζεται η παραπάνω διάταξη ως αναγκαία προϋπόθεση του παραδεκτού
κάθε εμπράγματης αγωγής. Ενώ, δεν φαίνεται να υπάρχει καμία αναλογία, που
επιβάλλεται να τηρείται, μεταξύ του νομοθετικά προστατευόμενου δικαιώματος του
ατόμου και του σκοπού που το νομοθέτημα εξυπηρετεί.
Επομένως, η παραπάνω ρύθμιση συντελεί απλά σε άνιση
μεταχείριση των πολιτών του, από το ίδιο το κράτος, που τίθεται
σε πλεονεκτική θέση έναντι αυτών, εξασφαλίζοντας πρωταρχικά και κύρια το
δικό του δημοσιονομικό οικονομικό συμφέρον, συρρικνώνοντας το ατομικό δικαίωμα
των πολιτών του σε εύκολη πρόσβαση στα δικαστήρια, την οποία θα έπρεπε να
εγγυάται και όχι να χρησιμοποιεί τη Δικαιοσύνη και την ευχέρεια προσφυγής σε
αυτήν ως μέσο πίεσης για την τακτοποίηση των φορολογικών υποχρεώσεων των
πολιτών…
Δεν θα μπορούσε μια καθαρά φορολογικού χαρακτήρα διάταξη,
που δεν αφορά στην προστασία των συναλλασσομένων σε σχέση με τα ακίνητα ή δεν
επιδιώκει την παροχή δικαστικής προστασίας, να αποτελεί ειδική διαδικαστική
προϋπόθεση μιας εμπράγματης αγωγής και προαπαιτούμενο προκειμένου να εκδοθεί
απόφαση επί της ουσίας. Άλλωστε, στόχος της δίκης πρέπει να είναι πάντοτε η
έκδοση απόφασης επί της ουσίας και οι διαδικαστικές προϋποθέσεις πρέπει να
έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν την ομαλή και απρόσκοπτη ροή της διαδικασίας και να
αποτελούν εγγυήσεις ορθής δικαστικής απόφασης…»
Σχόλια