Άρθρο της Εφης Θωμά, Δικηγόρου LL.M. M.E.S. - 23/7/2013
Με την συνθήκη της Λισαβόνας, που τέθηκε σε ισχύ την 1η
Δεκεμβρίου του 2009, από τα 27 Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), η
Ευρώπη ενισχύθηκε. Απέκτησε νομική προσωπικότητα, Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου με θητεία 2,5 ετών σε αντικατάσταση της εναλλασσόμενης Προεδρίας και
Ύπατο Εκπρόσωπο για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας. Το
Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατέστησαν επίσημα θεσμικά
όργανα της Ε.Ε. Στόχος της Συνθήκης είναι να γίνει η Ε.Ε. περισσότερο δημοκρατική,
αποτελεσματική και ανοικτή στους Ευρωπαίους πολίτες, χρησιμοποιώντας διαφανείς
διαδικασίες κατά τη λειτουργία των οργάνων της. Το στοίχημα της ειρηνικής συνύπαρξης των κρατών της Ευρώπης, μετά τον δεύτερο
Παγκόσμιο Πόλεμο, σε δημοκρατικά καθεστώτα, με συνθήκες ευημερίας των χωρών,
κερδήθηκε υπό την καθοδήγηση εμπνευσμένων πολιτικών της περιόδου, κάτι το οποίο
επισφραγίστηκε και το 2012 με το Νόμπελ Ειρήνης, που απονεμήθηκε στην Ε.Ε.
Όπως
το έγκριτο περιοδικό economist είχε γράψει, η Ε.Ε. δημιουργήθηκε με σκοπό να
κρύψει την δύναμη της Γερμανίας και την αδυναμία της Γαλλίας. Μέσω της
καθιέρωσης της ενιαίας αγοράς, η Ένωση ενισχύθηκε και με την οικονομική
νομισματική ένωση, μετά τη Συνθήκη του Άμστερνταμ καθιερώθηκε κοινό νόμισμα
στις χώρες - μέλη της ευρωζώνης.
Από την άλλη πλευρά, οι ευρωσκεπτικιστές πληθαίνουν καθημερινά και ιδίως στις
παρούσες συνθήκες οικονομικής κρίσης εντός της Ε.Ε., η δυσαρέσκεια είναι
ιδιαίτερα έντονη. Πιο συγκεκριμένα στις τελευταίες ευρωεκλογές του 2009 η
προσέλευση των ψηφοφόρων άγγιξε το 43,1%, καταγράφοντας μεγάλη αποχή από τις
κάλπες ακόμα και σε παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκές χώρες. Οι Ολλανδοί σε
δημοσκόπηση του ίδιου έτους θεωρούν ότι τα χρήματα του ευρωπαϊκού
προϋπολογισμού κατασπαταλούνται από τις Βρυξέλλες και η Νορβηγία, μια από τις
σημαντικότερες οικονομίες της Ευρώπης, αρνείται σθεναρά να προσχωρήσει στην
Ε.Ε.
Στη χώρα μας, η συμμετοχή μας από το 1981 στην Ε.Ε., δεν κατάφερε, δυστυχώς, να
μας εμπνεύσει ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης, προσανατολισμένο στην αναζήτηση
νέων ευρωπαϊκών προοπτικών, στην ανακάλυψη νέων γειτονικών πολιτισμών, στη
γνώση των θεσμών και οργάνων και των εν γένει δικαιωμάτων που απολαμβάνουμε ως
πολίτες, όχι μόνο ενός κράτους αλλά μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής ένωσης κρατών.
Η Ευρώπη έχει κάνει πολλά βήματα και η τυχόν διάλυσή της θα κατέστρεφε την ιδέα
της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ακυρώνοντας χρόνια προσπαθειών και σημαντικών
επιτευγμάτων. Η τωρινή κρίση, ναι μεν την κλονίζει συθέμελα, πλην όμως η
αναπτυξιακή στρατηγική της Ένωσης για το 2020, περιλαμβάνει φιλόδοξους στόχους
για την απασχόληση, την καινοτομία, την εκπαίδευση, την κοινωνική ένταξη, το
κλίμα, την ενέργεια και υπόσχεται μια έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς
οικονομία. Συγκεκριμένες δράσεις τόσο σε επίπεδο Ε.Ε. όσο και σε εθνικό επίπεδο
στηρίζουν τη στρατηγική αυτή.
Οι πολίτες των χωρών μελών της Ένωσης έχουν προσωπική ευθύνη να στηρίξουν την
προσπάθεια, αντιλαμβανόμενοι τα οφέλη της συμμετοχής σε αυτήν. Σε αντίθετη
περίπτωση, θα πρέπει να απέχουν συνειδητά και δικαιολογημένα. Όπως πολύ εύστοχα
είπε, εξάλλου, ο Κάσιος στον Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπηρ «οι άνθρωποι ορισμένες
φορές είναι κύριοι της μοίρας τους. Το σφάλμα, αγαπητέ Βρούτε, δεν είναι στο
πεπρωμένο μας, αλλά στους εαυτούς μας, εάν γινόμαστε υπηρέτες».
