Giorgos Kazoleas

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Το δικαίωμα του κατηγορούμενου στο πλαίσιο της ποινικής ακροαματικής διαδικασίας να μιλήσει τελευταίος (the Last Word Right) αποτελεί έκφανση του τεκμηρίου αθωότητας και προβλέπεται στα συστήματα ποινικής διαδικασίας της συντριπτικής πλειοψηφίας των εννόμων τάξεων. Η χρησιμότητα του διαδικαστικού αυτού κανόνα είναι προφανής και συνοψίζεται στην επίτευξη της ισότητας των όπλων μέσω της εξισορρόπησης των δύο μερών – κατήγορου /εισαγγελέα και κατηγορουμένου – πριν την τελική ετυμηγορία του δικαστηρίου. Στην κυπριακή ποινική δικονομία υπήρξε πρόσφατα μια σχετική τροποποίηση στην προσπάθεια βελτίωσης μιας αναχρονιστικής δικονομικής διάταξης που έπληττε καίρια το υπερασπιστικό δικαίωμα του κατηγορούμενου. Πριν την τροποποίηση με το νόμο 130 του 2023, το εδάφιο (2) του άρθρου 74 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου είχε ως εξής: "Σε κάθε δίκη, ο κατήγορος και ο κατηγορούμενος ή οι αντίστοιχοι δικηγόροι τους δύνανται να εισάγουν την υπόθεση τους εξηγών

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου  Η χορήγηση δανείων από τα πιστωτικά ιδρύματα χωρίς προηγούμενο έλεγχο της φερεγγυότητας των δανειοληπτών είναι γνωστό ότι οδήγησε σε πληθώρα μη εξυπηρετούμενων πιστωτικών διευκολύνσεων που οδήγησαν με τη σειρά τους σε έκρηξη πλειστηριασμών.  Η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας αποτελεί υποχρέωση του δανειστή που ρητώς προβλέπεται στην Οδηγία 2008/48/ΕΚ για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου. Το άρθρο 8 της οδηγίας, το οποίο φέρει τον τίτλο «Υποχρέωση εκτίμησης της πιστοληπτικής ικανότητας του καταναλωτή», αναφέρει τα εξής: «1.Τα κράτη μέλη διασφαλίζουν ότι, πριν από τη σύναψη της σύμβασης πίστωσης, ο πιστωτικός φορέας εκτιμά την πιστοληπτική ικανότητα του καταναλωτή, βάσει επαρκών στοιχείων που λαμβάνονται κατά περίπτωση από τον καταναλωτή και, εν ανάγκη, κατόπιν έρευνας στην κατάλληλη βάση δεδομένων. Τα κράτη μέλη η νομοθεσία των οποίων απαιτεί από τους πιστωτικούς φορείς να αξιολογού

Σύμφωνα με την Απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ στις 20.2.2024 στην υπόθεση C-715/20 , οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου πρέπει να ενημερώνονται για τους λόγους για τους οποίους καταγγέλλεται με προειδοποίηση η σύμβαση εργασίας τους εφόσον προβλέπεται τέτοια ενημέρωση για τους εργαζομένους αορίστου χρόνου. Εθνική ρύθμιση η οποία προβλέπει τη γνωστοποίηση των λόγων αυτών μόνο στους εργαζομένους αορίστου χρόνου θίγει το θεμελιώδες δικαίωμα των εργαζομένων ορισμένου χρόνου για πραγματική προσφυγή. Περίληψη: Το δίκαιο της Ένωσης αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση η οποία επιτρέπει στον εργοδότη να μην αιτιολογήσει την καταγγελία, με προειδοποίηση, σύμβασης εργασίας ορισμένου χρόνου, ενώ υπέχει υποχρέωση αιτιολόγησης όταν καταγγέλλει σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Σε μια τέτοια περίπτωση, ο εργαζόμενος ορισμένου χρόνου στερείται πληροφορίες που είναι σημαντικές για να εκτιμήσει τον τυχόν αδικαιολόγητο χαρακτήρα της απόλυσής του και, ενδεχομένως, να προσφύγει στη δικαιοσύνη. Δεδομένου ότι η δι

Γιατί η υποχρέωση του δικηγόρου - ενδιάμεσου να γνωστοποιήσει σε άλλον ενδιάμεσο πληροφορίες για δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις βάσει της DAC 6 συνιστά παραβίαση του δικηγορικού απορρήτου. Του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου LL.M. Η νομοθεσία στην Ελλάδα Με το άρθρο 51 του Νόμου 4714/2020 [[1]] προστέθηκε στο Νόμο 4170/2013 [[2]] νέο άρθρο 9ΑΒ υπό τον τίτλο «Πεδίο εφαρμογής και προϋποθέσεις της υποχρεωτικής αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών για δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις», με σκοπό εναρμόνισης με την Οδηγία (ΕΕ) 2018/822 του Συμβουλίου της 25ης Μαΐου 2018 για την τροποποίηση της οδηγίας 2011/16/ΕΕ όσον αφορά την υποχρεωτική αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών στον τομέα της φορολογίας σχετικά με δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις ('DAC 6'). Σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 9ΑΒ, οι ενδιάμεσοι υποχρεούνται να υποβάλουν στην αρμόδια αρχή, πληροφορίες που έχουν περιέλθει στη γνώση τους, στην κατοχή ή στον έλεγχό τους σχετικά με δηλωτέες διασυνοριακές ρυθμίσεις εντός προθεσμ

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Το δικαίωμα πληροφόρησης του εγγυητή κατά τη λειτουργία της συμβατικής σχέσης εγγύησης που έχει καταρτισθεί με το πιστωτικό ίδρυμα σε σχέση με την εξέλιξη της κύριας δανειακής σύμβασης, για την οποία παρασχέθηκε η εγγύηση , κατοχυρώνεται ευθέως στο άρθρο 12 (1) του περί της Προστασίας Ορισμένης Κατηγορίας Εγγυητών Νόμου του 2003 (197(I)/2003). Σύμφωνα με αυτό, σε κάθε σύμβαση εγγύησης, ο πιστωτής υποχρεούται να ενημερώνει χωρίς καθυστέρηση και γραπτώς τον εγγυητή με επιστολή του στη διεύθυνσή του που καταγράφηκε στη συμφωνία δανείου ή στην τελευταία γνωστή στον πιστωτή διεύθυνσή του για κάθε καθυστέρηση καταβολής τριών τουλάχιστον δόσεων ή αθέτηση από τον πρωτοφειλέτη οποιασδήποτε άλλης υπόσχεσης ή υποχρέωσής του δυνάμει της συμφωνίας δανείου ή άρση ή μεταβολή οποιασδήποτε επιβάρυνσης που είχε τεθεί στην περιουσία του προς όφελος του πιστωτή για τους σκοπούς της συμφωνίας δανείου. Επίσης, σύμφωνα με τον Κώδικα Συμπεριφοράς για το Χειρισμό Δανειοληπτ

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Με ενδιαφέρον αναμένεται η κρίση του Δικαστηρίου της ΕΕ επί του προδικαστικού ερωτήματος [1]  που έθεσε ενώπιών του το Βαυαρικό Δικαστήριο Δικηγόρων (BayAGH) [2]  για το αν συνιστά ανεπίτρεπτο περιορισμό του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων που προβλέπεται στο άρθρο 63, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ [3]  το γεγονός ότι η νομοθεσία κράτους μέλους επιβάλλει την ανάκληση της άδειας άσκησης επαγγέλματος σε περίπτωση κατά την οποία μερίδιο της δικηγορικής εταιρίας μεταβιβάζεται σε πρόσωπο που δεν πληροί τις ειδικές επαγγελματικές προϋποθέσεις που συνδέονται, κατά το δίκαιο του κράτους μέλους, με την απόκτηση εταιρικού μεριδίου, δηλαδή όταν η εσωτερική νομοθεσία προβλέπει ότι εταίρος δικηγορικής εταιρίας μπορεί να είναι μόνο δικηγόρος. Ουσιαστικά, το ζήτημα είναι αν μπορεί βάσει του γερμανικού δικαίου να γίνει αποδεκτή η αμιγώς οικονομική συμμετοχή μη δικηγόρων μέσω οικονομικής επένδυσης σε μια δικηγορική εταιρεία. Οι δικηγορικοί σύλλογοι απορρίπτου

Του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, το ίδιο και η «τεχνητή δικαιοσύνη» (Artificial Justice) , όπως ορίζεται η χρήση συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης. Από τη μία μπορεί η κρίση του υπολογιστή, αποκλειστικά βασιζόμενη στα εισαγόμενα δεδομένα, να χάνει εξωτερικά μη προσδιορίσιμα στοιχεία που σαφώς συνεκτιμώνται στην τελική απόφανση, από την άλλη η απόφαση του θα έχει το ευεργέτημα της έλλειψης επιρροής από τρίτους, πολιτικές σκοπιμότητες ή αθέμιτες παρεμβάσεις [1] . Έγινε γνωστό πρόσφατα ότι ένας δικαστής στην Κολομβία χρησιμοποίησε το ChatGPT για να εκδώσει μια δικαστική απόφαση [2] . Το ChatGPT (Generative Pre-trained Transformer) είναι εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης που επιτρέπει το διάλογο με το χρήστη, την υποβολή ερωτήσεων και απαντήσεων και η οποία κυκλοφόρησε από την OpenAI τον Νοέμβριο 2022. Ο Κολομβιανός δικαστής Juan Manuel Padilla Garcia, ο οποίος προεδρεύει του Πρώτου Περιφερειακού Δικαστηρίου στην πόλη της Καρθαγένης

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου O νεποτισμός στο νομικό επάγγελμα δεν είναι μόνο εγχώριο αλλά παγκόσμιο φαινόμενο με διαχρονικά χαρακτηριστικά. Η αναξιοκρατία και ευνοιοκρατία κατά την πρόσληψη και την επαγγελματική εξέλιξη νομικών επαγγελματιών έχει συνήθεις πηγές το νεποτισμό, την οικογενειοκρατία, τη λογική των κλειστών κυκλωμάτων και των πελατειακών σχέσεων. Ακόμα και σε προηγμένες σε νομικά συστήματα χώρες, όπως οι ΗΠΑ, το φαινόμενο να τοποθετούνται σε υψηλές θέσεις νομικών εταιρειών συγγενείς και φίλοι είναι πολύ σύνηθες. Στις νότιες χώρες της γηραιάς ηπείρου η βασιζόμενη στο νεποτισμό αναξιοκρατία πηγάζει κυρίως σε βαθιά ριζωμένες στο υποσυνείδητο του κοινωνικού συνόλου οικογενειοκρατικές αντιλήψεις. Σε μικρότερες πληθυσμιακά χώρες το φαινόμενο να προτιμώνται σε θέσεις εργασίας σε δικηγορικά γραφεία και παρεμφερή καθήκοντα συγγενείς και φίλοι των εργοδοτών είναι περισσότερο από συχνό. Σε χώρες όπως η Ινδία το φαινόμενο του νεποτισμού στο νομικό επάγγελμα έχει απασχολήσει ιδιαίτερ

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Η εισαγωγή και χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης (Τ.Ν.) στα δικαστικά συστήματα (“artificial justice”) επιδιώκει να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα της απονομής δικαιοσύνης και καθώς η συγκεκριμένη τεχνολογία εξελίσσεται ώστε πλέον να αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπινων λειτουργιών και εργασιών που να μπορούν να αντικατασταθούν με επιτυχία από τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης, η συζήτηση εντείνεται ακόμα και για πλήρη αντικατάσταση του ανθρώπου δικαστή από τα συστήματα αυτά σε ορισμένες ιδίως κατηγορίες δικαστικών υποθέσεων. Στη Νέα Ζηλανδία έχει ήδη αναπτυχθεί ένα σύστημα διαχείρισης και κρίσης αξιώσεων με βάση το προφίλ των αιτούντων και την αξιολόγηση των δεδομένων στο πλαίσιο του κρατικού συστήματος αποζημίωσης ατυχημάτων της χώρας (Accident Compensation Corporation) [1] . Στην Αυστρία ήδη χρησιμοποιούνται συστήματα Τ.Ν. σε επιμέρους εργασίες του δικαστικού συστήματος, όπως ανάλυση, ταξινόμηση και εξαγωγή μεταδεδομένων για αλληλογραφί

Του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός 2023/1114 για τις Αγορές Κρυπτοστοιχείων (Crypto-assets) που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2020 και θα ισχύσει από 30 Δεκεμβρίου του 2024, αναμένεται να εισάγει νέα νομοθεσία σε επίπεδο ΕΕ για τα κρυπτο - περιουσιακά στοιχεία ( ψηφιακή αναπαράσταση αξιών ή δικαιωμάτων που μπορούν να αποθηκευτούν και να διαπραγματευτούν ηλεκτρονικά ). Σκοπός του προτεινόμενου κανονισμού είναι η διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας καθώς και η προστασία των επενδυτών από πιθανούς κινδύνους . Ο νέος κανονισμός στοχεύει να παρέχει νομική σαφήνεια και ασφάλεια δικαίου στους εκδότες και παρόχους κρυπτο - περιουσιακών στοιχείων . Σημειώνεται επίσης ότι οι νέοι κανόνες θα επιτρέψουν σε φορείς εκμετάλλευσης που είναι εξουσιοδοτημένοι σε ένα κράτος μέλος να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε ολόκληρη την ΕΕ («passporting»). Ένας από τους ρυθμιζόμενους τομείς της προτεινόμενης νομοθεσίας είναι η δραστηριότητα των Crypto-Advisors. Κάθε πρό

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου Ο περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και για Συναφή Θέματα Νόμος δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 2015 [1]  και έκτοτε υπέστη εκτεταμένες αλλαγές το 2018 [2]  και πρόσφατα τον Ιούλιο του 2022 [3] . Όπως ο νόμος σήμερα έχει τροποποιηθεί και ισχύει, εφαρμόζεται : (α) στην αγορά ή πώληση πιστωτικών διευκολύνσεων από πιστωτή ή εξ αποφάσεως πιστωτή, ο οποίος αποτελεί νομικό πρόσωπο [4] , όπως εταιρείες εξαγοράς πιστώσεων, αδειοδοτημένα πιστωτικά ιδρύματα, πιστωτικά ιδρύματα αδειοδοτημένα και εποπτευόμενα από αρμόδια αρχή άλλου κράτους μέλους, χρηματοδοτικά ιδρύματα που λειτουργούν στην Κύπρο ως υποκαταστήματα πιστωτικών ιδρυμάτων άλλου κράτους μέλους και μη πιστωτικά ιδρύματα [5] . (β) στην ανάθεση διαχείρισης χαρτοφυλακίου πιστωτικών διευκολύνσεων σε διαχειριστή, από τα νομικά πρόσωπα που προαναφέρθηκαν. Με μεγάλη καθυστέρηση, 7 χρόνια δηλαδή μετά την θέσπιση του Νόμου, προστέθηκε στην πρόσφατη τροποποίηση του 2022 νέο άρθρο 12Β , το οποίο τιτλ

του Γιώργου Καζολέα, Δικηγόρου H περιοριστική ρήτρα καλύτερης τιμής που έχει εφαρμόσει η διεθνής ηλεκτρονική πλατφόρμα κράτησης ξενοδοχείων «Booking.com» έχει κριθεί ότι παραβιάζει την κοινοτική νομοθεσία για την προστασία του ανταγωνισμού. Πρόκειται για την απόφαση του Γερμανικού Ανώτατου Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου (Bundesgerichthof) της 18ης Μαϊου 2021 (KVR 54/20), το οποίο επιβεβαίωσε ότι οι εν λόγω ρήτρες που άρχισε να χρησιμοποιεί η πλατφόρμα ήδη από το 2015 στην Γερμανία , είναι παράνομες καθώς περιορίζουν τον ανταγωνισμό εις βάρος των ιδιοκτητών των ξενοδοχείων. Συγκεκριμένα, οι περιοριστικές ρήτρες καλύτερης τιμής απαγόρευαν στους ξενοδόχους να προσφέρουν τα καταλύματά τους στις δικές τους ιστοσελίδες σε χαμηλότερη τιμή ή με καλύτερους όρους από την πλατφόρμα Booking.com. Ωστόσο, οι ξενοδοχειακές υπηρεσίες θα μπορούσαν να προσφέρονται φθηνότερα σε άλλες διαδικτυακές πύλες κρατήσεων ή, υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπήρχε διαδικτυακή διαφήμιση ή εκτός διαδικτύου. Τον Δεκέμβριο τ