Δεδικασμένο απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος της
ΕΕ: «Στον με αριθμό 44/2001 Κανονισμό του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 2000,
για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές
και εμπορικές υποθέσεις (EE Αριθμός L 012 της 16-01-2001 σελ. 0001- 0023), που
αντικατέστησε τόσο τη σύμβαση των Βρυξελλών (άρθρο 68 παρ. 1 αυτού), όσο και
τις διμερείς συμβάσεις μεταξύ της Ελλάδας και των άλλων κρατών - μελών της
Ευρωπαϊκής Ένωσης για την
αμοιβαία αναγνώριση και εκτέλεση
δικαστικών αποφάσεων, συμβιβασμών και δημοσίων εγγράφων σε αστικές και
εμπορικές υποθέσεις, που εφαρμόζεται σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις,
ανεξάρτητα από το είδος του δικαστηρίου
(άρθρο 1 αυτού), ορίζονται μεταξύ άλλων
τα εξής: Στο άρθρο 32 αυτού: "Ως απόφαση, κατά την έννοια του παρόντα
κανονισμού, νοείται κάθε απόφαση εκδιδόμενη από δικαστήριο κράτους - μέλους,
οποιαδήποτε και αν είναι η ονομασία της, όπως απόφαση, διαταγή, διαταγή
εκτελέσεως, καθώς και ο καθορισμός της δικαστικής δαπάνης από το
γραμματέα".
Στο άρθρο 33: "Απόφαση που εκδίδεται σε κράτος - μέλος
αναγνωρίζεται στα λοιπά κράτη μέλη, χωρίς ιδιαίτερη διαδικασία". Στο άρθρο
34: "Απόφαση δεν αναγνωρίζεται: 1) αν η αναγνώριση αντίκειται προφανώς στη
δημόσια τάξη του κράτους αναγνωρίσεως, 2) αν το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή
άλλο ισοδύναμο έγγραφο δεν έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικασθέντα
εναγόμενο εγκαίρως και κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να αμυνθεί, εκτός εάν ο
εναγόμενος παρέλειψε να ασκήσει προσφυγή κατά της αποφάσεως ενώ μπορούσε να το
πράξει, 3) αν είναι ασυμβίβαστη με απόφαση που έχει εκδοθεί μεταξύ των ιδίων
διαδίκων στο κράτος αναγνωρίσεως, 4) αν είναι ασυμβίβαστη με απόφαση που εκδόθηκε
προγενέστερα μεταξύ των ιδίων διαδίκων και με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια
αιτία σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτο κράτος, εφόσον η προγενέστερη αυτή
απόφαση συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αναγνώρισή της
στο κράτος αναγνωρίσεως".
Συνεπώς, από την έναρξη ισχύος του παραπάνω κανονισμού η αναγνώριση απόφασης
δικαστηρίου κράτους - μέλους της ΕΕ σε άλλο κράτος - μέλος γίνεται κατά τους
διαγραφόμενους όρους και τη διαδικασία του Κανονισμού και όχι των άρθρων 323
και 905 Κ.Πολ.Δ. έναντι των οποίων υπερισχύει ο Κανονισμός. (ΑΠ 1882/2014)
Σχόλια